Ozonoterapia, czyli leczenie ozonem, zwalcza zakażenia wywołane przez bakterie, pierwotniaki, grzyby i wirusy. Jest niezwykle skuteczna, gdyż większość mikroorganizmów wykazuje brak odporności na ozon.

Ozon ma właściwości bakterio, wiruso i grzybobójcze. Poprawia dotlenienie organizmu, podnosi odporność i zapobiega grzybicy, która w trakcie przyjmowania dużych dawek antybiotyku staje się poważnym zagrożeniem i może powodować nasilenie objawów pomimo prowadzonego skutecznego leczenia.
Ozon działa leczniczo na wszelkie stany zapalne, dodaje energii oraz poprawia kondycję organizmu.

Ozonoterapia stosowana jest w postaci autohemotransfuzji, lub zewnętrznie na zmienione chorobowo miejsca. Pacjent jest kwalifikowany do zabiegu ozonoterapii przez lekarza prowadzącego. Pierwsza konsultacja jest niezbędna do ustalenia sposobu podania ozonu, dawkowania, częstotliwości wykonywania zabiegów i długości terapii. Zabieg wykonywany jest przez wykwalifikowany personel medyczny pod nadzorem lekarza.

Autohemotransfuzja polega na wkłuciu się do żyły pacjenta i pobraniu  krwi do specjalnie przygotowanej butelki z konserwantem zapobiegającemu krzepnięciu krwi. Dawka i czas są ustalane indywidualnie w zależności od potrzeb i stanu pacjenta. Następnie, przy pomocy aparatu medycznego, tworzy się mieszaninę tlenowo-ozonową o żądanym stężeniu ozonu (dawka zależy od jednostki chorobowej). Krew żylna prawidłowo naozonowana, podawana jest do żyły pacjenta. Zabieg odbywa się w obiegu zamkniętym, a wszystkie elementy służące do zabiegu są jednorazowego użytku. Zabieg jest całkowicie bezpieczny, a jego działanie jest natychmiastowe.

Ozon zaburza integralność ścian komórkowych bakterii poprzez utlenianie fosfolipidów oraz lipoprotein. U grzybów, ozon hamuje wzrost komórek, natomiast wśród wirusów w wybiórczy sposób niszczy kapsyd oraz zaburza cykl rozwojowy poprzez rozbijanie wiązania wirus-komórka. Terapia ozonem powoduje wzrost poziomu glikolizy w erytrocytach. Dzięki temu procesowi rośnie stężenie 2,3-difosfoglicerynianu, który powoduje zwiększone uwalnianie tlenu do tkanek. Ponadto ozon prowadzi do aktywacji cyklu Krebsa poprzez wzmożenie procesu oksydacyjnej karboksylacji pirogronianu. Produkt tej reakcji wpływa na stymulacje produkcji ATP. Ozon powoduje znaczącą redukcję stężenia NADH, wspomaga oksydacje cytochromu C, oraz jest silnym i skutecznym antyoksydantem.